Deze blogpost is in 2011 geschreven, maar volledigheidshalve opnieuw gepubliceerd.
Stel je eens voor dat dieren kunnen praten. Een taal die door dieren kan worden gesproken en door mensen kan worden verstaan. Vroeger leek me dat wel leuk, maar hoe meer ik erover nadenk, hoe minder leuk het wordt. Ik kan me voorstellen dat een hond bijvoorbeeld geen groot vocabulaire zou hebben. Bal, tak, eten en slapen. Ik denk niet dat er veel meer uit zou komen. Een huisdier dat de hele dag aan je hoofd zeurt, lijkt me geen pretje. Hoewel een poedel die ‘Ik moet even toiletteren, kunt u mij misschien even uitlaten? Schikt het?’ kan zeggen, misschien nog best handig is.
Maar je krijgt natuurlijk ook te maken met stemgeluid. Een klein poesje is schattig omdat zij alleen miauw, of een afgekapte versie daarvan, kan uitbrengen. Stel je eens voor dat haar eerste woordje (mama?) wordt uitgesproken met een rokersstem. Daar gaat je lieve schattige huisdier. Sta je daar, met je overdreven hoge stemmetje, met je huisdier te praten. “Ben je lekker aan het spelen?” Rokersstem: “Ja nou, ik vind het eigenlijk wel leuk ja.” Brrrr…
Misschien is het wel leuk als de dieren dan ook accenten en dialecten zouden krijgen. Loop je langs de wei, hoor je opeens een koe met een dik Rotterdams accent: “Nou, ik lus wel wat gras hoor.” Of het paard dat de Gouden Koets door Den Haag loodst: “Nou, waar blijf die kowningin. Kan wel wat beweging gebruika!” Leuk hoor, al denk ik niet dat dieren dan nog lang zullen gehoorzamen. Wat als dieren ook nog de hersencapaciteit van mensen zouden krijgen?
Sta je in de dierentuin met een olifant te praten over het huidige politieke klimaat in Nederland. En als de pinguïns nou begaafder zijn dan jijzelf? Dan is het helemaal zo leuk niet meer. Een pinguïn die uitlegt dat het afsluiten van een woekerpolis helemaal zo slim niet is.. Het wordt pas echt een ramp als echt elk dier kan praten. Muggen die langs je oor komen vliegen (“Volgens mij heb jij wel lekker bloed”) worden nog irritanter. En opeens moet je wijken voor elke mier die over de straat loopt (“Kijk je een beetje uit waar je loopt! Arrogant mens.”).
Nee, zo leuk is dat allemaal niet. Volgens mij kunnen we die beesten maar lekker in hun waarde laten en ons er niet al teveel mee bemoeien. Dat wordt een chaos