We leven in een uitzonderlijke tijd. Dat moge duidelijk zijn. We mogen niet te dicht bij elkaar staan, moeten een mondkapje dragen in de bus en mogen de deur niet uit als we last hebben van een hoestje. En net zo belangrijk: was je handen! Overal kom je die zin tegenwoordig tegen. Vaak staat er ‘was je handen regelmatig’, maar als deze boodschap (omwille van ruimte) moet worden ingekort, komt het neer op ‘was je handen!’ Een klein stemmetje in mijn hoofd, voegt daar gelijk andere wijze woorden aan toe: poets je tanden.
Grappig dat bepaalde zinsnedes of uitspraken direct associaties opwekken. In dit geval kan ik de verantwoorde corona-raad om de een of andere reden niet loskoppelen van een hit van Doe Maar uit de jaren ’80.
Voor wie het liedje ‘Pa’ niet kent, hier het refrein:
“Knoop je jas dicht, doe een das om, was eerst je handen,
Kam je haren, recht je schouders, denk aan je tanden,
Blijf niet hangen, recht naar huis toe, spreek met twee woorden,
Stel je netjes voor, eet zoals het hoort en zeg U”
Het liedje gaat niet zozeer over deze fatsoensregels, maar meer over een volwassen zoon die zijn eigen weg is gegaan, terwijl hij terugdenkt aan de strenge opvoeding waaraan hij door zijn ouders is onderworpen. Maar naar mijn idee zijn het ook keurige regels waarmee je kinderen kunt opvoeden, tot ze in de puberteit (net als de Doe Maar-zanger) gaan rebelleren.
De tekst was in mijn herinnering iets simplistischer (was je handen, poets je tanden), maar dat zegt misschien meer iets over mij. De elementen handen wassen en tanden poetsen vormen in ieder geval wel de kern van zowel basishygiëne als (mijns inziens) het refrein. Wie zijn handen niet wast, smeert corona in zijn gezicht. Wie zijn tanden niet poetst, mag op jonge leeftijd beginnen met een kunstgebit. Wassen en poetsen zijn in die zin essentieel om een comfortabel leven te leiden, andere levensbepalende factoren even achterwege gelaten.
Handen wassen kan hoe dan ook geen kwaad. Sterker nog: ik ging er eerlijk gezegd vanuit dat iedereen in ieder geval na een toiletbezoek zijn handen wast. Dat blijkt dus in werkelijkheid vies tegen te vallen. Laatst zag ik mensen in de bioscoop direct naar buiten lopen, toen ze zich even daarvoor boven een urinoir hadden opgelucht. Godzijdank hoeven we die mensen voorlopig niet de hand te drukken. Om nog maar te zwijgen over het geven van drie zoenen. Zitten er toch nog positieve kanten aan de corona-tijd!
Tanden poetsen helpt natuurlijk niet tegen corona, maar is om heel andere redenen zeker aan te raden. Maar daar gaat mijn aandacht nu even niet naar uit. Mijn gedachten dwalen af en ik heb opeens ontzettend veel zin om Doe Maar in Spotify op shuffle te zetten.
“Ach luister nou toch, pa, het is nog niet te laat,
want leven kun je leren.
Ik weet niet waar ik sta, loop niemand achterna,
Maar doe de dingen die ik doe, met m’n ogen dicht!”